Ekrem Abi yeniden kamçıyı almış ele,
Şevk atının yolunda kesmiş yine kurdele.
Ben de sesleniyorum áşık kardeşlerime,
Gelin halay çekelim, Arş’a çıksın gulgúle!
Kur’ân Nûru 6.000 sayfa rafa yakışır,
Şâkirdler nasıl olsa o tarafa bakışır;
Biz verelim halayın ta gözüne kardaşlar,
Durgun sular elbette dura dura kokuşur!
“25. Söz”de yazılanlar bize ne!
Kur’ân hocalarındır, onlar düşsün üstüne!
“Keçi vurdum bayıra” vururken davul sesi,
Sallansın hep omuzlar bahadırlık testine!
“9. Mektûb”da niçin “Sâniyen” başta?
“Evvelen” nere gitmiş bu mukaddes uğraşta?
Aman, nemize gerek, çalsın zurna çılgınca,
Ayaklar tutsun ritmi, gözler olsun oynaşta!
“3. Mektûb” ise bakanları haşlıyor,
1-2-3-4 uçmuş, “Hámisen”le başlıyor;
Cevâb alamazsınız sormanız da beyhûde;
Çek Erzurum Barını, halkalar yavaşlıyor!
Bir sürü yayınevi Nûrları neşrediyor,
Birindeki cümleyi öbürü haşrediyor.
“Metinde tevhîd” mi yok, başkası ilgilensin,
Harmandalı da gitti, Çiftetelli bitiyor!
“Şahs-ı ma’nevî” havzı elbette bulunacak,
Acabâ o esrâra hangi grup konacak?
“İhtilâfta rahmet var” demiş yüce Peygamber,
Biz Üçayak çekelim, şimdi akşam olacak!
Medrese öbek öbek, gruplar billûr billûr;
Hançereler daralmış, çıkmıyor sesimiz gür.
Sarhoş Barı vuralım, dökülsün kurtlarımız;
Zâten önü Kıyâmet, her şey eder tebellür!
Ortada bir şirket var, ama mümessil kayıp!
Aramaya kalkmak mı, kim yapar öyle ayıp?
“Halay başı” ne yapsa, bizler tekrâr edelim,
Onun dediklerini dilimize dolayıp!..
Ekrem Abi dürtünce, dilimden bunlar çıktı,
Kaplan muğlâk konuştu, ama sözü açıktı.
Áşık kardaşlar gelin, hız verelim halaya,
Mukaddes konuşmaktan bilirim herkes bıktı!
Mustafa Kaplan
